Morgen vertrek ik voor een week naar Egypte om te zwemmen met dolfijnen. Toen ik maanden geleden de kans kreeg om mee te gaan wist ik het meteen: ja dit wil ik! En toch voelt het al maanden ongemakkelijk. Mag ik wel ‘zomaar’ een weekje weg om te spelen en te genieten? Een onderhuids schuldgevoel knaagt. Volkomen onterecht, ik weet het. Heel onredelijk ook, maar toch. Ik ga geen training volgen, of zelf een training geven, kortom: ik heb geen ‘echte’ reden om op reis te gaan en kan mijn geld wel beter gebruiken. Dat zegt mijn schuldgevoel. Bovendien heb ik een heerlijke lange, warme zomer achter de rug en al heel veel gezwommen in de zee. Nu moet er weer gewerkt worden. Aan de slag, in plaats van dobberend op een bootje in de zee, beetje plezier maken en nutteloos genieten.
Hoe saboteer je je eigen geluk
We verlangen er allemaal naar. Een gelukkig bestaan en genieten van het leven. Natuurlijk willen we dat. Tegelijkertijd saboteren we ons eigen geluk door onszelf niet toe te staan om te mogen genieten (zoals in mijn geval). Zit je net lekker op de bank met een kopje thee en dan komt al snel dat schuldgevoel, eigenlijk moet ik nog de vaatwasser uitruimen, de mail checken, boodschappen doen. En voor we het weten hebben we onszelf alweer aan het werk gezet.
Een andere saboteur is dat we onszelf niet helemaal durven open te stellen om te genieten. We durven het geluk of het plezier niet volledig te ontvangen. Want stel je voor dat het ophoudt, dan voel je ook het verlies. Om onszelf te behoeden voor teleurstellingen en verlies, houden we – vaak onbewust – onze harten gesloten of maken we ons bij voorbaat al zorgen en ontzeggen onszelf daarmee een ervaring van genieten of van gelukkig zijn! Het gebeurde een paar weken geleden tijdens de zelfcompassietraining. Een van de deelnemers keek me zorgelijk aan en zei: “ik vind de oefening heel fijn, maar ik durf hem niet al te vaak te doen omdat ik bang ben dat ie op een gegeven moment niet meer werkt.”
Of we vinden dat we het niet verdienen, bijvoorbeeld omdat we in het verleden een verkeerde keuze gemaakt hebben of een groot verlies met ons meedragen en daardoor niet kunnen, of mogen genieten van wat het leven ons in het huidige moment biedt.
Mindfulnesstraining helpt je om je ervan bewust te worden dat dit soort patronen in ons aanwezig zijn. Door jezelf niet te veroordelen maar met een knipoog naar jezelf op te merken ‘ah, daar doe ik het weer’, ondersteun je een milde, vriendelijke houding. Onderstaande oefening kan je helpen om plezierige geniet momenten op te merken, inclusief je saboteurs.
Mindful Genieten (oefening)
Sta dagelijks stil bij een ‘geniet-moment’. Dat kan van alles zijn, bijvoorbeeld het koekje bij de thee, of je cappuccino, misschien een knuffel van je kind, of de warmte op je huid terwijl je even een moment pakt buiten op een bankje in de zon. Merk daarbij op wat voelt in je lichaam, welke emotie(s) je ervaart en welke gedachten er door je heen gaan.
Je kunt het opschrijven in een dagboekje ‘geniet momenten’.
De volgende vragen kun je meenemen ter reflectie:
– Hoe lang kan ik genieten van een plezierig moment, voor ik mezelf weer aan het werk zet?
– Verdring ik plezierige ervaringen, uit schuld of angstgevoel?
– Kan ik mezelf toelaten om plezier ‘helemaal’ te ervaren?
Enjoy 🙂
Dat ga ik ook doen want we gaan niet alleen met de dolfijnen zwemmen – alsof dat niet bijzonder genoeg is – we gaan ook klank maken temidden van dolfijnen. Toen tijdens een vorige reis een aantal mensen spontaan ging sounden in het water gebeurde er namelijk iets magisch: de wilde dolfijnen kwamen en ze bleven. Urenlang brachten ze met elkaar door. Elke dag opnieuw. Samen spelen, dartelen en geluiden maken over en weer. Er was intieme verbinding en communicatie. Het was een magische, helende reis, waarbij één van de deelnemers haar communicatie met de dolfijnen als volgt verwoordde. Ze vroeg hoe de groep de dolfijnen kon ondersteunen en ze antwoordden haar:
Ontspan, speel en stroom en laat je hart stralen als herinnering van de magie die we hier met elkaar hebben ervaren. Laat je licht stralen en de vreugde door je ziel naar buiten komen. Zo brengen we de aarde weer in haar oorspronkelijke staat van Zijn. We zijn zo dankbaar voor deze ontmoetingen met jullie allen. Neem dit mee in jullie harten. We zijn immer verbonden.
Ze vroeg de dolfijnen ook of zij nog adviezen hadden voor hen om mee naar huis te nemen en dit was was wat ze ‘hoorde’:
Heb goede zorg voor jezelf, houd van jezelf. Laat je leven niet al te veel overschaduwen door dagelijkse beslommeringen. Neem voldoende rust en ruimte voor jezelf en je zult zien dat je wat losser komt van alle zwaarte, jullie mensen zijn zo serieus (haha). Herinner je waar het werkelijk om gaat in het leven. Volg je hart, volg je vreugde…
Dit keer bestaat ongeveer de helft van de groep uit Soul Voice mensen, waaronder ik. Ik ben heel benieuwd! De scepticus in mij denkt ‘ja ja, communiceren met dolfijnen, het moet niet gekker worden,’ maar inmiddels heb ik al vaak gemerkt hoe ik mezelf beperk met dit soort kritische gedachten. Mijn intuïtie wist het maanden geleden al: dit wordt een bijzondere week die ik niet mag missen en ik ga mezelf niet langer saboteren met schuldgevoelens en zorgelijke gedachten. Lieve mooie speelse dolfijnen, ik kom eraan!
